Laatst was ik bij mijn tante en ze liet mij een set zelfgemaakte houten meubeltjes zien waar ze als kind urenlang mee heeft gespeeld. Mijn oma en mijn moeder, haar oudste zus, hadden van wol bijpassende poppetjes gemaakt. Een tafelkleedje en kussentjes in de stoelen. De poppetjes heeft ze al lang niet meer dus die kon ze me niet laten zien.
De set is getimmerd door mijn opa en oom. Je ziet de zorgvuldigheid waarmee ze de meubeltjes hebben gemaakt:
- De verhoudingen tussen tafel, bank, stoeltjes en kastje zodat het een mooi geheel vormt.
- De vorm van de rugleuning van de bank en de twee stoeltjes die ook in het kastje terugkomt, gezaagd met de figuurzaag.
- De mooi afgeronde hoeken en gladgeschuurde oppervlakken.
- De kleine spijkertjes op gelijke afstand waarmee het in elkaar getimmerd is.
- En alles mooi afgewerkt met bruine beits.
Mijn opa was geen timmerman of meubelmaker, mijn oom zat op de lagere school. Samen hebben ze creatieve oplossingen bedacht om de dunne onderdelen stevig aan elkaar te kunnen bevestigen.
Simpel maar doeltreffend. Want het was voor mijn tante om mee te spelen dus dan moest het wel tegen een stootje kunnen!
En het heeft de tand des tijds doorstaan…..
Jarenlang heeft mijn tante met de set gespeeld en zoals ze het vertelde zie ik haar voor me: het jonge meisje dat urenlang speelt met haar meubeltjes en poppetjes, een mini-poppenhuis.
Ze is nu 76 jaar en al die tijd heeft ze de meubeltjes bewaard. Dat ontroert me. Zowel jarenlang speelplezier als ook de emotionele waarde van de door haar vader en broer met zorg gemaakte meubeltjes hebben ervoor gezorgd dat ze de set nog heeft.
Hoe mooi is het om je eigen speelgoed te maken? Speelgoed dat niemand anders heeft?
En daar nog heel lang mee te spelen?
Het ‘plezier van zelf maken’ combineren met urenlang speelplezier?
Wat vindt jouw kind leuk om te maken?
Laat je reactie achter en wij zorgen voor inspiratie of een stappenplan!